آیین‌نامه چگونگی استفاده از بسمله، استعاذه و تصدیق و ترجمه گفتاری در تلاوت قرآن کریم از سوی شورای عالی قرآن چگونه است. متن آیین‌نامه بدین شرح است:
الف: قاریان ایرانی
تصدیق (صدق الله العلی العظیم) در تمامی قرائت‌های قاریان ایرانی الزامی بوده و عدم رعایت آن، موجب غیر قابل پخش بودن تلاوت می‌باشد.
ب: قاریان مصری و سایر بلاد
1- قاریانی که در ایران اسلامی حضور و قرائت داشته و تصدیق (صدق الله العلی العظیم) گفته‌اند:
در صورتی که هیچ گونه نقصی در لحن و فضای تلاوت به وجود نیاید و مونتاژ تصدیق (صدق الله العلی العظیم) به تلاوتی که توسط همان قاری در کشور متبوعش انجام شده، به طور دقیق و منطبق صورت پذیرد، اشکالی ندارد( هر چند اصراری بر این امر نیز وجود ندارد)
(به عنوان مثال: شحات محمد انور، محمد بسیونی، راغب مصطفی غلوش، احمد رزیقی، محمد صدیق المنشاوی، ابوالعینن شعیشع، عبدالعزیز عکاشه، حسین منصور، متولی عبدالعال و ...)
ج: قاریانی که در ایران اسلامی حضور و قرائت نداشته و تمامی تلاوت‌های ایشان تصدیق(صدق الله العظیم) خاتمه یافته است:
عیناً بدون هیچ گونه دخل و تصرفی، مورد پخش قرار گیرد(به عنوان مثال: شیخ مصطفی اسماعیل، محمد رفعت، کامل یوسف بهتیمی، محمد صدیق المنشاوی، عبدالباسط محمد عبدالصمد، محمود علی البناء، محمود رمضان، شعشاعی و ...)
د: قرائت‌هایی که مدت زمان آن طولانی است و صرفاً بخشی از آن مورد استفاده قرار می‌گیرد:
1- لازم است مونتاژ استعاذه و بسمله، به طور مانوس و منطبق با لحن و همگونی فضای تلاوت و با صدای همان قاری، صورت پذیرد.
تبصره: این امر فقط در مورد قاریان غیر ایرانی قابل قبول بوده و هر گونه تقطیع و دست کاری در تلاوت قاریان ایرانی، ممنوع می‌باشد.
2- تصدیق تلاوت نیز با صدای همان قاری و مشروط بر رعایت موازین مندرج در بندهای «ب- ج» مورد استفاده قرار گرفته و از مونتاژ تصدیق گروهی و گفتاری (توسط گویندگان و ..)پرهیز گردد.
3- رکوعات و قالب کلی آیات (از نظر مفهوم، ابتداء و انتهای قطعه و آهنگ و لحن تلاوت) به طور دقیق انتخاب شده و مواظب شود تا در معنا و سلامت قرائت، خدشه و خللی ایجاد نگردد.
4- استفاده و مونتاژ ترجمه «گفتاری» صرفاً در ابتداء و انتهای تلاوت کامل(قبل از استعاذه و بسمله و بعد از تصدیق) قابل قبول بوده و مونتاژ ترجمه در خلال آیات (آیه به آیه) که به این آثار هنری و ارزشمند خدشه وارد می‌کند (در تمامی شبکه‌های صدا و سیما) مقبول نمی‌باشد.
پیشنهاد اصولی این شورا که از سالها قبل کراراً بر آن تاکید شده است، تولید و استفاده هر چه بیشتر از تلاوت‌های قاریان و اساتید برجسته ایرانی( مخصوصا در هنگام اوقات شرعی) است ک در این صورت مشکل تصدیق نیز تا حد زیادی برطرف خواهد شد. این شورا نیز به نوبه خود در جهت تولید آثار فاخر از اساتید و قاریان ایرانی، آمادگی هر گونه مساعدت و همکاری را دارد.
بدیهی است مراتب مربوط به «بندهای ب- د» صرفاً پس از ارزیابی و تایید نظارت مناسب پخش بوده و تقاضا دارد، از تهیه و پخش برنامه‌هایی که مجوز ندارد، ممانعت فرمایند.
پیش از این هم آیین نامه مربوط به چگونگی ظواهر قاریان از سوی شورای عالی قرآن به سازمان صدا و سیما ابلاغ شده بود که در ادامه نیز متن کامل این آئین نامه را می‌بینید.
آیین‌نامه چگونگی ظواهر مجریان قرآنی در شبکه‌های سیما
1ـ مقدار محاسن برای مجریان قرآنی در سیما (مؤذنین ـ قاریان ـ حافظان ـ اعضای گروه‌های مدیحه‌سرایی و هم‌خوانی قرآن کریم ـ دعاخوانان ـ مبتهلین و سایر نغمات الهی) بایستی متناسب با چهره‌ی یک مبلغ دینی باشد و برخورداری از حداقل محاسن (ته ریش) در تولید و پخش برنامه‌های قرآنی کفایت نداشته و باید در حدی باشد که عرفاً یک چهره‌ی کاملاً مذهبی و مبلغ دینی را تداعی نماید.
2ـ افرادی که به طور طبیعی از «محاسن» کامل برخوردارند، به هیچ وجهی نباید بدون محاسن و یا در حدی کمتر از آنچه در بند «1» آمده، در شبکه‌های سیما ظاهر شوند.
3ـ افرادی که به طور طبیعی «محاسن» ایشان کامل نیست (بعضی از جوانان و یا کسانی که به طور ارثی محاسن ندارند و یا محاسن آنها خیلی کم است) لازم است اولاً: همان مقدار محاسن موجود ایشان کاملاً مشهود باشد و ثانیاً: تصویربرداری از ایشان به گونه‌ای صورت پذیرد که تراشیدن و یا کوتاه کردن محاسن را تداعی نکند و سعی بر این باشد که از قرائت و اجرای ایشان بیشتر در حوزه «صدا» استفاده شود.
تبصره 1: پخش تصویر قاریان مصری (و غیر ایرانی) که در جمهوری اسلامی ایران تلاوت داشته‌اند، مشمول موضوع بند«1» می‌باشد.
تبصره 2: پخش تصویر قاریان مصری (و غیر ایرانی) که در کشور متبوع خودشان و یا سایر کشورها تلاوت داشته‌اند، چنانچه با لباس و پوشش رسمی و خاص قاریان (مصری و سایر بلاد اسلامی) باشد ولی فاقد محاسن باشند، فقط از شبکه قرآن و معارف سیما و با دستور مدیر آن شبکه قابل پخش خواهد بود.
تذکر مهم: قاریان برخی از بلاد اسلامی (مانند ترکیه ـ تونس ـ مالزیا و...) که در لباس رسمی قرائت‌شان از «کروات» نیز استفاده می‌کنند، از قادعده‌ی تبصره «2» مستثنی بوده و در این صورت قابل پخش نخواهند بود.
